Partnerzy w FTD Care
Zima 2019

„Nic mi nie jest.” Jest to częsta reakcja osób z objawami FTD i anozognozji po przedstawieniu im możliwości oceny lub interwencji opiekuńczej. Mogą jeszcze bardziej wpaść w złość i stracić zahamowania, co w połączeniu z zaburzeniami oceny sytuacji stanowi potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa członków rodziny, pracowników służby zdrowia i ich samych. Może nastąpić przyjęcie na stacjonarny oddział psychiatryczny lub oddział psychiatrii geriatrycznej.

Przyjęcia do szpitala psychiatrycznego służą rozpoczęciu lub dostosowaniu leków oraz określeniu najlepszego środowiska opieki stacjonarnej. (Specjalistyczne oddziały psychiatrii geriatrycznej będą miały większe doświadczenie w leczeniu demencji, ale nie są one powszechne w wielu obszarach). Przyjęcia do psychiatry mogą być również wykorzystywane do leczenia kompulsywnych zachowań, które są nadmiernie destrukcyjne lub potencjalnie niebezpieczne.

Często jednak odmawia się przyjęcia do szpitala osobom, u których zdiagnozowano demencję i które nie wykazują problematycznych zachowań w strukturze placówki szpitalnej, co pozostawia członkom rodziny ograniczone możliwości. A ci, którzy zostali przyjęci, a następnie wypisani, mogą ponownie odmówić przyjęcia leków i kontynuować destrukcyjne zachowania.

Rzecznictwo w imieniu osoby z FTD jest niezwykle istotne. W placówce zajmującej się opieką nad pamięcią, mającej dostęp do psychiatry znającego się na demencji, najlepszą praktyką jest konsultacja psychiatryczna przed przeprowadzką i okresowo po niej w celu monitorowania przystosowania się do niej. W społeczeństwie zaleca się konsultację z pielęgniarką, geriatrą lub psychiatrą geriatrycznym. Ponieważ FTD nie jest dobrze poznane, nawet wśród niektórych świadczeniodawców, należy przygotować się na zaoferowanie zasobów edukacyjnych na temat FTD (patrz: Dla pracowników służby zdrowia sekcja strony internetowej AFTD) wraz z podsumowaniem historii pacjenta i przyjmowanych leków. Partnerzy opieki powinni skontaktować się z lokalnymi służbami ratunkowymi, aby poinformować je i edukować na temat diagnozy danej osoby przed potencjalną potrzebą pomocy.

Zobacz też:

• Wszystko jest w porządku: anozognozja w zwyrodnieniu czołowo-skroniowym
• Anosognozja behawioralna komplikuje diagnozę, opiekę i relacje rodzinne
• Pozytywne podejście do opieki nad obiektami stacjonarnymi
• Wyjątkowe potrzeby wsparcia opiekunów rodzinnych
• Bezpieczeństwo finansowe i anozognozja
• Co zrobić z… anozognozją