Aby uczcić Narodowy Dzień Lekarza, zwracamy uwagę na Joannę Dauber, DO, lekarkę medycyny rodzinnej i byłą opiekunkę FTD, która pilnie pracuje nad zwiększaniem świadomości na temat FTD w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej.

Kiedy u matki dr Joanny Dauber zdiagnozowano postępujące porażenie nadjądrowe (PSP), skierowała swoją karierę w konsultingu non-profit na medycynę, zdecydowana „bronić ludzi, którzy nie mogliby bronić się sami”.

„Możliwość nawiązania kontaktu z innymi ludźmi i, mam nadzieję, pomagania innym w sposób, którego nie mogłam zrobić dla mojej matki, nabrała dla mnie ogromnego znaczenia” – powiedziała dr Dauber AFTD. „To był powód, dla którego wróciłem [do szkoły] i zdecydowałem się pójść na medycynę”.

Jej matka, Linda Dauber, zaczęła wykazywać niezwykłe zachowania pod koniec pięćdziesiątki, takie jak częste upadki, zachowania obsesyjne i zmiany temperamentu.

„Moja rodzina zauważyła te drobne rzeczy z biegiem czasu, ale lekceważyła je, myśląc, że może to być po prostu niezdarność, starzenie się lub depresja. Ale po upadku ze schodów, w wyniku którego ja i moja mama trafiliśmy na oddział ratunkowy – na szczęście zamortyzowałem upadek – wiedziałem, że potrzebujemy dodatkowych odpowiedzi” – dr Dauber napisał w artykule wystepować w DelFamDoc, recenzowane czasopismo Akademii Lekarzy Rodzinnych stanu Delaware.

Po serii wizyt lekarskich i badań laboratoryjnych u matki doktora Daubera w wieku 59 lat zdiagnozowano PSP. W ciągu półtora roku szybki postęp choroby Lindy Dauber unieruchomił ją; przestała chodzić o lasce i musiała poruszać się wózkiem inwalidzkim. W 2014 roku zmarła w wieku 61 lat.

Kiedy po raz pierwszy zdiagnozowano chorobę u jej matki, dr Dauber, która obecnie jest rezydentką medycyny rodzinnej w szpitalu ChristianaCare Wilmington, stwierdziła, że nie zna PSP i otrzymała niewiele informacji na temat tej choroby. Oparła się na samokształceniu, wskazówkach lekarza medycyny rodzinnej swojej matki i forach internetowych, aby poruszać się po drodze swojej matki do PSP. Doświadczenie dr Dauber w opiece nad matką zaowocowało jej karierą w medycynie rodzinnej, gdzie ma nadzieję zwiększyć świadomość innych lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej na temat FTD i związanych z nią zaburzeń.

„Mam wielu pacjentów zgłaszających się na ocenę pod kątem zmian stanu psychicznego lub pacjentów, u których wykazywały się zaburzenia funkcji poznawczych, a którzy nie byli w typowym przedziale wiekowym charakterystycznym dla choroby Alzheimera. Staram się mieć z tyłu głowy inne diagnozy, które mogą się pojawić, i że nie wszystko, co przypomina demencję, jest chorobą Alzheimera lub Parkinsona” – powiedział dr Dauber.

Dodała: „Uważam, że ważne jest podniesienie świadomości w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej na temat niektórych z tych objawów, aby – miejmy nadzieję – pacjenci mogli postawić diagnozę, a także aby uzyskać informacje na wcześniejszym etapie procesu chorobowego, aby móc wszystko przygotować. jak posiadanie testamentu życia, przystąpienie do badania klinicznego lub oddanie mózgu, aby ludzie mogli dalej to badać”.

Dr Dauber rozszerzyła swoje wysiłki na rzecz świadomości PSP i FTD, dołączając do AFTD jako wolontariuszka na dwa lata jako koordynatorka regionalna. Wspomniała, że ważne jest, aby przesłanie dotarło „nie tylko do pacjentów i ich rodzin, ale także do lekarzy”.

W niej DelFamDoc artykuł, dr Dauber przedstawił przegląd FTD, opisując powiązane z nim podtypy zaburzeń i aktualne dostępne opcje leczenia objawów związanych z FTD. Doradzała także innym lekarzom, którzy mogą nie być zaznajomieni z FTD, jak dbać o osoby, u których zdiagnozowano FTD, wskazując w szczególności, jak „lekarz rodzinny może odegrać ogromną rolę w przypadku osób, u których zdiagnozowano FTD”. Lekarka napisała, że ma nadzieję, że artykuł „może dostarczyć [lekarzom] pewnych wskazówek, jak wesprzeć rodziny, u których zdiagnozowano tę straszną diagnozę”.

Doktor Dauber wspomina czas spędzony jako wolontariusz w AFTD, mówiąc: „Pomogło to nadać sens smutkowi, który odczuwała moja rodzina i ja osobiście. Miejmy nadzieję, że zaangażowanie większej liczby osób w podnoszenie świadomości będzie kolejnym krokiem w poszukiwaniu jakiegokolwiek leczenia lub ewentualnie lekarstwa. Im więcej osób zaangażujemy, tym lepiej.”