autorstwa Erici Largent

Smutek jest potężną siłą i jeśli stanie się częścią Twojego codziennego życia, może Cię całkowicie przytłoczyć. Wiem to z pierwszej ręki: przez ostatnie dwa lata byłem głównym opiekunem i orędownikiem mojego ukochanego małżonka Larry'ego, u którego w wieku 34 lat zdiagnozowano FTD. Przetworzenie i zaakceptowanie tej diagnozy z pewnością wymagało czasu i pogodzenia się z dramatyczną sytuacją. zmiany w nim nie były łatwe. Musiałam porzucić życie, które wspólnie zaplanowaliśmy i pozwolić sobie na opłakiwanie tej straty.

Nic dziwnego, że ta podróż odcisnęła na mnie piętno, emocjonalne i fizyczne. Chętnie porzuciłem kluczowe części mojej dawnej tożsamości, aby w pełni zamieszkać w mojej roli partnera w opiece. Jednak z biegiem czasu uświadomiłam sobie, jak wiele siebie tracę. Rzeczywistość rozdzierała serce, ale nie czułam się na tyle silna, aby podjąć działania i odzyskać dobre samopoczucie.

FTD nie tylko ukradło mi partnera, ale także rujnowało moje zdrowie i pozbawiało radości. Pewnego dnia przeżyłem przebudzenie. Zdecydowałem, że to po prostu zbyt wysoka cena do zapłacenia.

Wciąż na co dzień spotykam się ze stratą. Różnica jest taka, że zacząłem zajmować się swoim żalem i poświęcać czas na jego przepracowanie. Pozwalam sobie na chwile, aby pogrążyć się w tym smutku i uznać jego moc i obecność. Potem jestem w stanie lepiej stawić czoła wielu wyzwaniom, przed którymi stawiam czoła każdego dnia jako partner w opiece nad FTD.

Taka zmiana sposobu myślenia pozwoliła mi odnaleźć i odzyskać ważne części siebie. I wiem, że z tego powodu Larry byłby niesamowicie dumny. Gdy moja rodzina i ja wspólnie kroczymy tą niezwykle trudną drogą, Nie pozwolę, aby FTD miało ostatnie słowo.

Aby poznać dodatkowe punkty widzenia partnerów opieki i praktyczne wskazówki dotyczące radzenia sobie z żałobą, pobierz nowo wydane zasoby AFTD: Chodzenie ze smutkiem: strata i podróż FTD.