przez Toma Christiana

Wczoraj w końcu zabrałem się za demontaż dekoracji świątecznych. Przez ostatnie kilka lat moje wysiłki związane z dekoracją były w najlepszym razie minimalne. Moja żona Grace już dawno straciła zrozumienie pory roku, a dzieci dorosły i zniknęły, więc przyznam, że wydawało mi się to bezcelowe. Ale w tym roku postanowiłam spróbować odtworzyć Grace świąteczną atmosferę, nie zdając sobie sprawy, jaki wpływ będzie to miało na mnie.

Grace zawsze kochała Boże Narodzenie. Co roku, dzień po Święcie Dziękczynienia, rozpoczynała masową, świąteczną metamorfozę naszego domu i podwórka. Jednak przed Bożym Narodzeniem 2013 zaczęły pojawiać się subtelne zmiany. W tym roku Grace wydawała się nie być świadoma zbliżającego się sezonu i wydawała się mniej zainteresowana zwykłą zabawą. Normalnie sporządziłaby swoją coroczną listę rzeczy do zrobienia na wakacje z tygodniowym wyprzedzeniem, ale nie w tym roku.

Dopiero 27 grudnia 2014 r., gdy zdiagnozowano u niej chorobę FTD, zmiany w usposobieniu Grace zaczęły nabierać sensu. Od tego dnia nad sezonem panował cień i trudno było mi zebrać entuzjazm dla dekoracji i tradycji bożonarodzeniowych.

Przez lata Grace zgromadziła imponującą kolekcję ozdób bożonarodzeniowych – zawsze zaopatrując się w duże rabaty podczas poświątecznych wyprzedaży. Z łatwością mamy wystarczającą liczbę dekoracji, aby ozdobić pięć drzew, a ostatecznie wydzielę naszą kolekcję. Ale jest pięć ozdób, które mają dla mnie szczególne znaczenie. Na początku jej przygody z FTD Grace i ja spędzałyśmy czas przeglądając sklepy z antykami i te ozdoby – srebrne i kryształowe z wstawkami ze sztucznych pereł – od razu przykuły jej uwagę. Kupiliśmy wszystkie pozostałe elementy sklepu i spakowaliśmy je w oczekiwaniu na święta. Niestety, zanim nadeszły Święta Bożego Narodzenia, Grace ledwo zdawała sobie sprawę, jaki to dzień tygodnia, nie mówiąc już o znaczeniu tej pory roku.

Od tego czasu stan Grace stale się pogarszał i każde Boże Narodzenie zastanawiam się, czy to nie będzie jej ostatnie. W tym roku postanowiłam sprawić, że Boże Narodzenie będzie niezapomniane, nawet jeśli dotyczyło to głównie mnie. Postawiłem drzewko i powiesiłem te pięć ozdób w widocznym miejscu. Kiedy patrzyłam na ozdoby, przeniosłam się z powrotem do wiosennego poranka, kiedy je znaleźliśmy. W tym momencie przyszło mi do głowy, że FTD nie tylko ukradło pamięć Grace – ja także pozwoliłem, żeby okradł mnie z pamięci. Przestałem pamiętać radość, którą dzieliliśmy w lepszych czasach. Podobnie jak nasze ozdoby świąteczne, spakowałam szczęśliwe wspomnienia i schowałam je poza zasięgiem wzroku. Chociaż rozpakowywanie tych wspomnień było słodko-gorzkie, dzięki temu mogliśmy naprawdę cieszyć się naszymi ostatnimi wspólnymi Świętami Bożego Narodzenia.

Ten rok nauczył mnie, że warto nadal obchodzić święta, nawet gdy przezwycięża się smutek i stratę. Będę kontynuować tradycję dekorowania ku czci Grace i co roku, gdy nadal jest ze mną, będę jej przypominać o tym wyjątkowym wiosennym dniu, kiedy znaleźliśmy te pięć cennych ozdób.