„Co masz na myśli, mówiąc, że mam FTD? Nie, nie!”

Nie jest niczym niezwykłym, że osoby z FTD reagują w ten sposób, gdy ich bliscy i lekarze powiedzą im, że żyją z tą chorobą. Nazywa się to anozognozją.

Anozognozja to niemożność rozpoznania lub dostrzeżenia własnej choroby i związanych z nią ograniczeń. Anosognozja, nazywana także „brakiem wglądu”, jest charakterystycznym objawem FTD, zwłaszcza wariantu behawioralnego FTD.

Osoby cierpiące na anozognozję wykazują głęboki brak emocjonalnego zaniepokojenia swoją chorobą i jej wpływem na członków rodziny. Nawet ci, którzy przyznają, że mają zaburzenie mózgu, mogą zaprzeczać, że są zdenerwowani lub zaniepokojeni swoją chorobą. Anozognozja jest jednym z głównych powodów, dla których osoby z FTD odmawiają przyjmowania leków i opieki medycznej/osobistej. Osoby z anozognozją mogą normalnie funkcjonować w niektórych obszarach swojego życia, ale w innych mogą wykazywać ryzykowne zachowania, ponieważ nie dostrzegają swoich ograniczeń. 

Wiele osób z FTD jest bardzo inteligentnych. Ale w przypadku anozognozji nie ma znaczenia, czy ludzie mówią ci, że coś jest nie tak; nie zobaczysz tego, dopóki nie uderzy cię w twarz. 

Czy zatem osoby cierpiące na anozognozję zaprzeczają swojej chorobie? Nie. Istnieje istotna różnica pomiędzy zaprzeczeniem a anozognozją. Zaprzeczanie jest psychologicznym mechanizmem obronnym, sposobem radzenia sobie z nieprzyjemną lub bolesną sytuacją. Kiedy ta sytuacja zostanie rozwiązana, reakcja odmowy nie będzie już potrzebna. Anosognozja jest wynikiem nieodwracalnego uszkodzenia prawego płata ciemieniowego i/lub płata czołowego mózgu, przedniego zakrętu obręczy i kory oczodołowo-czołowej. Podczas gdy zaprzeczanie jest na ogół tymczasowe, anozognozja będzie się pogłębiać w miarę trwania procesu chorobowego.

Oto przykład Anne Fargusson, członkini Rady Doradczej ds. Osób z FTD AFTD. 

To są bardzo dobre przykłady anozognozji. 

Kiedy u kogoś po raz pierwszy zdiagnozowano FTD, ważne jest, aby zarówno partnerzy opiekujący się, jak i osoba, u której zdiagnozowano, mieli łaskę wobec swoich bliskich. Partnerzy opieki nie powinni zakładać, że ich ukochana osoba zaprzecza i powinni współpracować z zespołem medycznym, aby pomóc bliskiej osobie zrozumieć wpływ FTD na ich działania. Osoby ze zdiagnozowaną chorobą, które nie doświadczają anozognozji, powinny dać sobie przestrzeń i zobaczyć, że ich partnerzy opiekujący się nimi starają się pomóc im w postawieniu diagnozy FTD.

Jeśli podejrzewasz, że bliska Ci osoba choruje na FTD i tak się zachowuje, skontaktuj się z nami kliknij ten link aby dowiedzieć się więcej o anozognozji.

Jeśli potrzebujesz pomocy w radzeniu sobie z osobą z anozognozją, skontaktuj się z infolinią AFTD pod adresem 866-507-7222 Lub info@theaftd.org