Kilka osób, u których zdiagnozowano wczesną postać demencji, opowiada o tym, jak po raz pierwszy zauważyły objawy w niedawno opublikowanej historii ustnej dotyczącej ich wczesnej demencji.

W niedawnym Być cierpliwym artykułOsoby z różnymi typami demencji dzieliły się momentami, w których po raz pierwszy zorientowały się, że coś jest nie tak. Wśród nich był John Wood, nauczyciel sztuki, cierpiący na FTD.

„Przed 2014 rokiem, w pracy, w której uczyłem w Detroit School of Arts, gubiłem się w budynku. Zapominałem, gdzie mam być teraz. Próbowałem to nadrobić notatkami” – powiedział Wood w artykule. „Zapominałem, gdzie mam być teraz. Próbowałem to nadrobić notatkami. Miałem schowek z moim harmonogramem. Kiedy masz problem z zapamiętywaniem, nawet te rzeczy nie pomagają”.

Kathy Collins, u której w wieku 57 lat zdiagnozowano wczesne stadium demencji, powiedziała, że nie rozumiała, co się z nią dzieje, gdy pojawiły się u niej objawy.

„Płakałam dość często i byłam, wiesz, płaczliwym dzieckiem, chyba. Dużo niepokoju — mnóstwo niepokoju” — powiedziała.

Don Kent, który cierpi na otępienie z ciałami Lewy'ego, powiedział, że jego rodzina zauważyła zmianę jego zachowania, zanim on sam zorientował się, że coś jest nie tak.

„Nie zauważyłem tego tak bardzo, jak moja żona i syn, i powiedzieli: »Co jest nie tak z tatą?« Zawsze byłem raczej wyluzowaną osobą, bardzo powolną do gniewu i stosunkowo spokojną pod presją” – wspomina Kent. „Byłem prawnikiem procesowym, więc na sali sądowej trzeba pozostać takim. I nagle stałem się osobą wybuchową, bardzo wściekłą, mówiącą ludziom przykre rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiłem”.

Przeczytaj całość Być cierpliwym artykuł Tutaj.