Ostatnie badania zidentyfikował zespół badaczy z Uniwersytetu w Pensylwanii biomarkery które można wykorzystać do rozróżnienia form FTD spowodowanych nieprawidłową akumulacją TDP-43 Lub tau białka.

Ponieważ zaburzenia FTD mają pewne objawy, zdiagnozowanie prawidłowego podtypu może stanowić wyzwanie dla personelu medycznego. Chociaż wiadomo, że niektóre formy FTD są silnie skorelowane z TDP-43 i tau, wiele innych jest trudniejszych do przypisania, co dodatkowo zwiększa trudność.

Naukowcy z Penn ocenili dwa potencjalne biomarkery, aby rozwiązać problemy związane z diagnozą sporadycznych przypadków i odróżnieniem FTD-TDP od FTD-tau; Glejowe kwaśne białko włókniste (GFAP), białko występujące w komórkach nieneuronalnych (gleju) układu nerwowego, oraz łańcuchy lekkie neurofilamentu (NfL), białko, które zapewnia strukturę i wsparcie aksonom w komórkach nerwowych.

Naukowcy odkryli, że stosunek GFAP do NfL pozwalał na rozróżnienie pomiędzy FTD-TDP i FTD-tau, zwłaszcza u osób, których choroba miała wyłącznie charakter FTD. Podczas testów odkryli, że stosunek GFAP do NfL jest użytecznym biomarkerem pozwalającym odróżnić sporadyczne przypadki FTD jako spowodowane nagromadzeniem TDP lub tau.

Badanie wykazało, że stężenia NfL były zazwyczaj wyższe u uczestników z FTD-TDP niż u uczestników z FTD-tau. Stwierdzono, że GFAP występował w wyższych stężeniach u uczestników z FTD-tau niż u osób z FTD-TDP.

Kluczowym wynikiem badania jest to, że poziomy NfL i GFAP pozwalają na rozróżnienie między FTD-TDP i FTD-tau jeszcze za życia pacjentów. Tradycyjnie możliwe było dokonanie tego rozróżnienia jedynie na podstawie sekcji zwłok.

Wśród autorów badania był nieżyjący już Murray Grossman, MDCM, EdD, członek-założyciel Medycznej Rady Doradczej AFTD.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o TDP-43, przeczytaj ten wpis na blogu o badaniu białka. Więcej informacji na temat białka tau znajdziesz na stronie: przeczytaj ten wpis na blogu o odrębnym badaniu.