w wywiad z NPR, Charles R. Cross, były redaktor magazynu muzycznego Rakieta, podzielił się dziedzictwem promotorki muzycznej z Seattle, Susie Tennant, która zmarła w styczniu po kilku latach spędzonych w FTD. Oprócz wystawienia na światło dzienne kilku zespołów z Seattle, w tym Nirvany, Tennant wniósł szczery pozytywny nastrój na scenę muzyczną miasta, powiedział Cross.

„Wniosła pozytywne i optymistyczne nastawienie do wszystkiego, co robiła” – Cross powiedziała NPR. „Była najbardziej pełną pasji osobą zajmującą się promocją, jaką kiedykolwiek spotkałem. Kiedy udało jej się nagrać płytę, naprawdę za nią stała”.

Tennant był uwielbiany na całej scenie muzycznej w Seattle w czasach, gdy nabywanie wrogów i poświęcanie przyjaciół było na porządku dziennym. Tennant wzniósł się ponad negatywizm, powiedział Cross; była „kibicką pod każdym względem - chodziła na występy dla ludzi, rozmawiała o zespołach i tańczyła”.

w nekrolog za „The Seattle Times”., Cross napisał, że Tennant był wczesnym, pełnym pasji zwolennikiem Nirvany, który odegrał kluczową rolę w pomaganiu zespołowi wkroczyć do głównego nurtu. W e-mailu byli członkowie zespołu Nirvana, Dave Grohl i Krist Novoselic, przypomnieli sobie, jak Tennant zorganizował imprezę z okazji premiery najbardziej znanego albumu zespołu, „ Nieważnei jak wyśmiała fakt, że członkowie zespołu zostali później wyrzuceni z własnej imprezy za rozpoczęcie bójki na jedzenie.

Pasja Tennant do promowanych przez nią zespołów wywarła na nich znaczący wpływ, a zespół The Supersuckers napisał nawet o niej piosenkę. Jej pozytywny wynik został zwrócony Tennantowi, gdy zaczęła doświadczać problemów zdrowotnych. Oprócz koncertu charytatywnego zorganizowanego w 2011 r., który miał pomóc w opłaceniu rachunków medycznych Tennanta, wielu muzyków z Seattle wzięło udział w wydarzeniu „Wielki dzień dla Susie” w Muzeum Popkultury.

„Nikt w muzyce Seattle nie był tak kochany i szanowany jak Susie” – powiedział Kim Warnick z Fastbacks. „Była więzią, która połączyła tak wielu i nie było osoby w muzyce Seattle, która jej nie kochała”.

W miarę postępów FTD Tennanta czasami dzwoniła do Crossa, aby zapytać o szczegóły dotyczące jej własnych osiągnięć. Mimo to zachowała swoje zwykłe optymistyczne nastawienie i poczucie humoru – napisała Cross. Cross napisała, że podczas leczenia Tennant nawiązywała nowe przyjaźnie i żyła pełnią życia.

„Jeśli z pasją obejmiesz coś, co kochasz, poświęcisz się temu, będziesz pracować zarówno zawodowo, jak i przedstawiać to osobiście, możesz zmienić świat” – Cross powiedziała NPW. „Susie zrobiła to zamiłowanie do muzyki, a zwłaszcza do niektórych zespołów z Seattle. To samo w sobie jest niezwykłą historią.”

Dzielenie się historiami osób, które przeżyły FTD, podnosi świadomość i pomaga przezwyciężyć piętno, z jakim często spotykają się osoby, u których zdiagnozowano FTD. Były redaktor gazety Lonny Cain podzielił się w felietonie swoimi relacjami ze swoim przyjacielem mieszkającym w ramach PPA gra w koszykówkę z nim. Diana i Sandra Gonzalez-Morett opowiedziały w wywiadzie, jak doświadczenia z FTD ich matki zainspirowały ich do stworzenia filmu krótkometrażowego Pedacito de Carne.