Hope przeprowadziła się do domu pomocy społecznej cztery miesiące temu. Właśnie skończyła 50 lat, a jej podstawową diagnozą jest wariant behawioralny FTD (bvFTD). Jest żoną Ricka od 25 lat. Hope miała solidną karierę jako specjalistka od czytania i była oddaną matką i babcią. Miała wielu przyjaciół, kochała muzykę, była zapaloną czytelniczką i piekarką, w każdą niedzielę uczęszczała na mszę i była znakomitą jeźdźcem.

Hope przeszła na wcześniejszą emeryturę ze względu na narastające objawy choroby. Nie stawiła się w pracy zgodnie z planem, przydzielała powtarzalne zadania związane z czytaniem i niewłaściwie wyśmiewała się lub ignorowała swoich uczniów. Jej zachowania nasiliły się po przejściu na emeryturę. Czytała ciągle tę samą książkę, w wyniku kilku wypadków cofnięto jej prawo jazdy, krążyła po zagrodzie dla koni i była agresywna werbalnie wobec rodziny i przyjaciół. Kiedy zaczęła odbierać wnuczce żywność, jej rodzina szukała mieszkania z opieką.

Przed przeprowadzką do placówki rodzina Hope wypełniła narzędzie „Migawka codziennej opieki” firmy AFTD, aby opisać jej przeszłość, obecne wyzwania i interwencje, których się nauczyła, aby pomóc jej jak najlepiej funkcjonować. Ułatwiło to rozmowę i planowanie zespołu.

Wyzwania stają się oczywiste

Dość szybko po przyjęciu personel, mieszkańcy i goście zaczęli wyrażać obawy dotyczące zachowania Hope. Placówka oferuje programy specyficzne dla demencji, które zapewniają strukturę i socjalizację. Hope czasami lubi zajęcia w grupie; innym razem krzyczy i śpiewa. Zaczęła opierać się zaproszeniom do przyłączenia się do tych grup lub szybko odeszła po wygłoszeniu destrukcyjnych komentarzy. Ponieważ Hope jest o 20 i więcej lat młodsza od większości mieszkańców, nie ma kontaktu z muzyką, programami telewizyjnymi i filmami, które stanowią trzon działań grupy. Apatia i zmniejszona empatia, które są charakterystyczne dla FTD, oznaczają, że ma ona niewielką motywację do przebywania z innymi. Żywa grupa może być zbyt dużą stymulacją.

Ponieważ trudno jest zaangażować ją w zorganizowane zajęcia, Hope często zostaje w swoim pokoju, ogląda telewizję, śpi i ignoruje personel. Innym razem chodzi, śpiewa i szuka jedzenia po całym obiekcie. Zarówno personel, jak i mieszkańcy zaczęli być sfrustrowani Hope, ponieważ jej potrzeby i sposób interakcji różnią się od potrzeb starszych mieszkańców. Nie daje się łatwo przekierować, odmawia opieki osobistej i nie reaguje pozytywnie na interwencje farmaceutyczne.

Wczoraj Hope próbowała zjeść przekąskę innego mieszkańca. Personel interweniował, aby zapobiec potencjalnemu popchnięciu Hope przez pensjonariusza. Personel potrzebuje pomocy w zrozumieniu zachowań Hope i interweniowaniu w związku z nimi, rozwianiu obaw innych mieszkańców i skutecznym zaangażowaniu jej w działania. Dyrektor zorganizował kolejne spotkanie z rodziną i opiekunem, aby omówić te wyzwania i opracować Plan Aktywnej Opieki.

Dalsze spotkanie rodzinne i zespołowe

Rodzina i opiekunowie Hope spotkali się, aby podzielić się spostrzeżeniami i omówić następujące kwestie w celu opracowania zindywidualizowanego Planu Aktywnej Opieki:

Jakie są zachowania Hope?

Hope mówi i klaszcze w dłonie, podczas gdy inni mówią; odbiera jedzenie i napoje innym mieszkańcom; ignoruje/odchodzi od innych. Często śpiewa, krzyczy lub izoluje się na końcu pokoju podczas zajęć i krzyczy, gdy ktoś jest zbyt blisko niej. Hałas i zajęcia w większej grupie ją przytłaczają; wolno reaguje i ma trudności z przetwarzaniem informacji.

Jakie interwencje behawioralne okazały się skuteczne?

Personel eskortuje Hope z zajęć, gdy wykazuje pierwsze oznaki przytłoczenia, tj. sztywnieje lub nuci. Unikają terapeutycznych manipulacji/technik kłamania, które ją frustrują.

Zapewnij spokojniejsze otoczenie, np. cichą muzykę, najpierw podaj jej przekąskę lub podaj ją indywidualnie. Zapewnij dużo przestrzeni osobistej; nie reaguje dobrze na dotyk; podaj jeden kierunek i wyjaśnienie na raz; zainicjować działanie; usiądź z nią i pomóż jej zacząć; planuj stałych opiekunów; jeśli to możliwe, zaplanuj prywatną opiekę opiekunki w najbardziej aktywnym czasie; monitoruj drzwi wyjściowe (ze względu na jej młodszy wiek odwiedzający mogą nie rozpoznać jej jako mieszkanki i otworzyć drzwi).

Które działania są mniej skuteczne w przypadku Hope?

Zajęcia kulinarne w dużych grupach; zabiera jedzenie innym mieszkańcom i chwyta składniki do pieczenia; grupa dyskusyjna: za dużo informacji i nieadekwatnych do jej wieku; głośna muzyka lub rozrywka ją przytłacza; bingo lub inne gry karciane – rodzina stwierdziła, że nigdy ich nie lubiła.

Które zajęcia grupowe są dla Hope najczęściej udane?

Programy muzyczne/animatorzy (nie za głośno); reaguje na muzykę z lat 60. i 70. oraz hymny; Klub Książki; nabożeństwa katolickie; małe grupy wypiekowe; terapię zwierzęcą w pokoju, ponieważ kocha zwierzęta.

Które indywidualne zajęcia Hope z rodziną, prywatnym opiekunem i personelem są dla niej udane?

Muzyka – jej mąż kupił odtwarzacz MP-3 z jej ulubioną muzyką; spacery po dziedzińcu; książki ze zdjęciami i wycinkami; zdjęcia rodzinne i konie; programy komputerowe w pokojach; Ulubione filmy, programy telewizyjne i programy kulinarne z telewizji/DVD; rodzina i personel zapewniają indywidualne przekąski.

Plan opieki nad aktywnością Hope

• Opublikuj w pokoju Hope codzienny, zindywidualizowany harmonogram, obejmujący odpowiednie zajęcia indywidualne i wybrane grupowe, opiekę osobistą, przekąski itp.
• Personel będzie zachęcał Hope do udziału w zaplanowanych zajęciach, w tym przy muzyce duchowej, mszy św., klubie książki, małej grupie zajmującej się pieczeniem, terapii zwierząt i rozrywce akustycznej.
• Personel i rodzina dołączą do Hope 1:1, aby pomóc jej zaangażować się w indywidualne zajęcia, w tym dostosowaną do wieku muzykę, filmy i programy telewizyjne, spacery, albumy ze zdjęciami i wycinkami, programy komputerowe i przekąski.
• Personel nie będzie oczekiwać, że Hope będzie uczestniczyć w zajęciach, których nie lubi lub które ją przytłaczają, w tym w bingo, grach karcianych, głośnej muzyce, grupach dyskusyjnych i dużych grupach serwujących posiłki.
• Podczas zajęć grupowych Hope otrzyma krzesło obok wyjścia, aby mogła łatwo wyjść.
• Cały personel opiekuńczy i opiekunowie pełniący obowiązki prywatne będą stosować skuteczne interwencje behawioralne, w tym cichsze otoczenie, podawanie przekąsek jako pierwsze lub indywidualnie, nie kręcenie się w powietrzu, wyjaśnianie i udzielanie wskazówek w jednym czasie oraz inicjowanie czynności.
• Plan będzie regularnie aktualizowany w zależności od zmieniających się możliwości i potrzeb Hope.

Działania jako kluczowa interwencja

Skuteczny plan opieki nad aktywnością fizyczną jest ważnym aspektem opieki nad osobą z FTD. Zrozumienie, w jaki sposób upośledzenie płatów czołowych i skroniowych wpływa na interakcje społeczne, komunikację i zachowanie, zachęca personel do wyjścia poza tradycyjne podejście do opieki nad osobami z demencją i rozwijania nowych umiejętności. Indywidualnie dostosowany plan dla osoby z FTD zapewnia spójną, a jednocześnie elastyczną strukturę dnia i pozytywną interakcję między personelem a pensjonariuszem. Są one szczególnie ważne w przypadku osób młodszych, których objawy i potrzeby różnią się od bardziej powszechnych typów demencji.