Partners in FTD Zorg, Zomer 2020
Download het volledige nummer (pdf)

Door Rachel Martínez

De afgelopen maanden heeft de wereld grotendeels stilgestaan. Winkels, kerken, rechtszalen, stranden, bedrijven en meer zijn allemaal gesloten om de curve van het nieuwe coronavirus af te vlakken. Zowel individuen als gezinnen schuilden op hun plaats, te horen gekregen dat het thuis veiliger was - maar hoe zit het met de mensen voor wie het niet was? Leden van de geriatrische bevolking – een van de groepen die het meest vatbaar zijn voor COVID-19 – die de kamers van verpleeghuizen en assistentiewoningen vullen, beleven de pandemie onder elkaar, maar apart van hun dierbaren. Mijn vader, die binnenkort 64 wordt, is een van die mensen. Hij woont al meer dan twee jaar in zijn instelling voor langdurige zorg en is nu in een hospice en volledig afhankelijk van hun steun vanwege FTD. Zijn faciliteit ging in "lockdown" de week voordat de orders over de hele staat werden uitgevaardigd, waardoor ik een onvervulde kans had om afscheid te nemen.

Mijn vader onder de hoede hebben van professionals, medisch personeel en wekelijkse bezoeken van het hospice, verlicht een deel van de angst en het schuldgevoel dat ik voel rond onze schrijnende omstandigheden. Ik weet dat hij nog steeds uitstekende zorg krijgt, ik weet dat hij veilig is en vanaf nu geen tekenen of symptomen van COVID-19 vertoont, maar ik weet niet wanneer ik hem weer zal zien. Ik heb geen idee of ik hem ooit zal kunnen omhelzen of hem een grappig verhaal kan vertellen over het opnieuw opvoeden van twee jongens. Ik heb geen idee of hij bang is (of helder genoeg om te begrijpen wat er gebeurt) of nieuwsgierig waarom we elkaar alleen via een iPad kunnen zien. Het onbekende houdt me 's nachts wakker en de zorgen over zijn gezondheid en mentaal welzijn zijn overweldigend genoeg om tastbaar te zijn.

Terwijl de wereldwijde pandemie voortduurt, neemt ook de onzekerheid toe. Door dit onbekende landschap van afstand en isolatie ben ik gekomen om een groep mensen te zien opdagen en samen met mij voor mijn vader te zorgen, wanneer ik fysiek niet in de buurt kan zijn. Ze zorgen voor een menselijk tintje, een momentje of twee in de zon, of een favoriet liedje dat gespeeld wordt tijdens het eten. Het personeel in de instelling van mijn vader heeft liefdevol deelgenomen aan het delicate evenwicht tussen menselijkheid en de klinische zorg die hij zo hard nodig heeft. Temidden van de chaos zijn er goede mensen die ernaar streven anderen te helpen en ik ben zo dankbaar om dat van een afstand te zien. Ik weet dat mijn vader zou willen dat ik het goede accepteer; accepteer altijd, altijd het goede, waar en bij wie je het ook kunt vinden.

Zie ook:

• Leven tijdens een pandemie: FTD Facility Care temidden van COVID-19
• COVID-paraatheid en facilitaire zorg
• Het is oké om niet oké te zijn: omgaan met rouw en verlies te midden van FTD en COVID
• Burn-out van werknemers en de waarde van een partnerschap tussen personeel en zorgverlener
• Wat te doen bij het beheren van facilitaire zorg tijdens COVID-19
• Download het volledige nummer (pdf)