Onderzoekers van de Universiteit van Sydney ontdekten dat in het buitenland geboren Australiërs die een andere moedertaal dan Engels spraken, neurodegeneratie langer konden tolereren voordat gedragsvariant FTD (bvFTD) symptomen beginnen te vertonen, volgens een studie gepubliceerd in de Journal of Neurologie.

"Onze bevindingen suggereren dat de huidige diagnostische methoden mogelijk minder nauwkeurig zijn bij het identificeren van symptomen bij Australiërs met cultureel diverse achtergronden", zegt Amira Skeggs, de hoofdonderzoeker van de studie. "Als het gaat om neurodegeneratieve syndromen zoals bvFTD, kunnen cultureel diverse mensen een later begin van de ziekte krijgen in vergelijking met eentalige Australiërs, omdat ze andere factoren hebben die hun veerkracht of cognitieve reserve kunnen vergroten."

De auteurs presenteren vervolgens de 'cognitieve reservehypothese', die stelt dat mensen met een niet-Engelstalige achtergrond een uitgebreidere cognitieve reserve aanhouden, onder andere vanwege tweetaligheid. Deze "reserve" stelt hen hypothetisch in staat om ziekteprogressie langer te doorstaan typische symptomen van bvFTD beginnen te vertonen.

Om de validiteit van de hypothese te evalueren, rekruteerden onderzoekers 158 deelnemers van FRONTIER, de grootste FTD-specialistische kliniek in Australië. 51 van de deelnemers waren vrijwilligers zonder FTD die als controle dienden. Alle deelnemers aan het onderzoek namen deel aan een uitgebreid onderzoek dat een neuropsychologische beoordeling, een MRI-scan en screening door een gedragsneuroloog omvatte.

Onderzoekers gebruikten een gemeenschappelijk cognitief examen om deelnemers te beoordelen. Ze gebruikten andere onderzoeken om zaken als geheugen en aandacht te controleren voordat ze de resultaten door een reeks statistische analyses haalden.

Er waren geen significante verschillen tussen de duur van de ziekte, de leeftijd van diagnose of de ernst van bvFTD. Hoewel niet als statistisch significant beschouwd, merkten onderzoekers op dat de aanvangsleeftijd voor mensen met een andere eerste taal dan Engels hoger was.

Belangrijker waren de scores voor non-verbale beoordelingen. "Uit vergelijkingen bleek dat de groep die een niet-Engelse eerste taal sprak slechter presteerde dan de andere groepen op verbale tests, maar beter op non-verbale tests," zei Skeggs. "De slechte verbale prestaties in de niet-Engels sprekende groep worden waarschijnlijk beïnvloed door culturele vooroordelen binnen de huidige klinische tests, dus de reden dat ze achteruitgang vertonen, is misschien niet omdat ze achteruitgaan."

De culturele vooringenomenheid binnen de huidige klinische tests vormt een aanzienlijk probleem voor diverse bevolkingsgroepen over de hele wereld, aldus de onderzoekers. Zonder criteria voor niet-westerse talen en culturen aan te passen, merkt Skeggs op dat “het moeilijk kan zijn om de ziekten bij niet-westerse mensen te diagnosticeren omdat ze misschien niet dezelfde symptomen hebben.

"Er zijn ook aanwijzingen dat niet-Engelssprekende patiënten op latere leeftijd worden gediagnosticeerd, mogelijk als gevolg van een vertraging in de klinische diagnose of cognitieve reserve die het begin van de ziekte vertraagt," zei Skeggs.

De studie wijst op de dringende noodzaak om diverse populaties in FTD-onderzoek te betrekken om de oorzaken van deze diagnostische tekortkomingen aan te pakken, zoals hoe de presentatie van FTD in verschillende culturen verandert.

Wist je dat onderzoekers ook studies hebben uitgevoerd om de effectiviteit van cognitieve examens te evalueren? Klik hier meer leren.