Een enkele bloedtest kan mogelijk personen bij wie de diagnose FTD is gesteld, onderscheiden van personen met primaire psychiatrische stoornissen en zou het diagnostische proces van FTD kunnen verbeteren, blijkt uit een recente studie.

Onderzoekers van de Universiteit van Oost-Finland hebben vastgesteld dat een op bloed gebaseerde meting van het gliale fibrillaire zure eiwit (GFAP) – een eiwit dat wordt aangetroffen in de gliacellen in het centrale zenuwstelsel – het potentieel heeft om een nuttig hulpmiddel te zijn bij het diagnosticeren van FTD. De studie, gepubliceerd in de Tijdschrift voor Neurologie, Neurochirurgie en Psychiatrie, concludeerde dat de GFAP-niveaus bij mensen met FTD hoger waren in vergelijking met mensen met psychiatrische stoornissen en mensen zonder gezondheidsproblemen.

Volgens een bericht van 6 juli artikel gepubliceerd in Nieuws Medischkunnen verhoogde GFAP-niveaus in verband worden gebracht met hersenatrofie en neuro-inflammatie. Verhoogde bloedspiegels van GFAP voorspelden verbeterde hersenatrofie en snellere ziekteprogressie bij personen met FTD.

Het onderzoek gaf ook aan dat deze bloedtest op zichzelf een effectief diagnostisch hulpmiddel bij FTD zou kunnen zijn. In combinatie met op bloed gebaseerde metingen van neurofilamentlichteiwitten (NfL), een erkende biomarker die verband houdt met neurodegeneratie, zou dit echter de diagnostische nauwkeurigheid ervan verder kunnen vergroten.

Lees het volledige Nieuws Medisch artikel hier.